โบว์ลิ่งดักพิน: คู่มือฉบับสมบูรณ์เกี่ยวกับกฎ เทคนิค และเหตุผลที่การเล่นให้ได้คะแนนสมบูรณ์แบบเป็นไปไม่ได้

หากคุณเติบโตมากับการดูโบว์ลิ่งแบบดั้งเดิมทางโทรทัศน์ คุณคงคุ้นเคยกับเสียงดังสนั่นของลูกโบว์ลิ่งเรซินหนัก 15 ปอนด์ที่พุ่งชนพินขนาดใหญ่ 10 ตัวจนพังยับเยิน คุณคงรู้จักภาพของการทำคะแนน 300 แต้มได้อย่างสมบูรณ์แบบ ซึ่งเป็นความสำเร็จที่ทั้งมืออาชีพและมือสมัครเล่นทำได้บ่อยครั้ง แต่ลองจินตนาการถึงโบว์ลิ่งเวอร์ชั่นที่ลูกโบว์ลิ่งพอดีกับฝ่ามือ พินดูเหมือนรูปปั้นเล็กๆ เตี้ยๆ และการทำคะแนนสมบูรณ์แบบนั้นเป็นไปไม่ได้ทางสถิติ

ยินดีต้อนรับสู่โลกของโบว์ลิ่งดั๊กพิน-

หลายคนที่ไม่คุ้นเคยอาจมองข้ามเกมนี้ไป โดยมองว่าเป็นเพียงเกมงานรื่นเริงหรือ "โบว์ลิ่งขนาดเล็ก" สำหรับเด็กโบว์ลิ่งดั๊กพินในความเป็นจริงแล้ว เกมนี้เป็นเกมที่มีความยากอย่างเหลือเชื่อและต้องใช้กลยุทธ์ที่ลึกซึ้ง เป็นกีฬาที่การทำคะแนน 200 แต้มถือเป็นเรื่องน่ายินดี และเกมที่สมบูรณ์แบบที่ยากจะบรรลุได้นั้นท้าทายผู้เล่นมานานกว่าศตวรรษโดยไม่เคยมีใครทำได้สำเร็จ คู่มือนี้จะสำรวจประวัติ กลไก และเสน่ห์ของประเพณีอันเป็นเอกลักษณ์ของชายฝั่งตะวันออกนี้

โบว์ลิ่งแบบดักพินคืออะไร? ทำความเข้าใจพื้นฐานกัน

เพื่อให้เข้าใจและชื่นชมกีฬาชนิดนี้อย่างแท้จริง เราต้องเข้าใจก่อนว่าอะไรคือสิ่งที่แตกต่างระหว่างกีฬาชนิดนี้กับกีฬาประเภทอื่นที่มีขนาดใหญ่กว่าโบว์ลิ่งดั๊กพินเป็นรูปแบบหนึ่งของโบว์ลิ่งสิบพิน แต่ทุกอย่างถูกย่อส่วนลง ยกเว้นความยาก ซึ่งถูกเพิ่มระดับขึ้นอย่างมาก

คำจำกัดความและที่มา

ที่มาของกีฬานี้ยังเป็นที่ถกเถียงกันอยู่บ้าง แต่โดยส่วนใหญ่แล้วนักประวัติศาสตร์เชื่อว่าต้นกำเนิดของโบว์ลิ่งแบบดักพินมาจากเมืองบัลติมอร์ รัฐแมริแลนด์ ประมาณปี 1900 ตำนานเล่าว่า จอห์น แมคกรอว์ และวิลเบิร์ต โรบินสัน สองตำนานเบสบอลผู้เป็นเจ้าของไดมอนด์ อัลลีย์ส ในบัลติมอร์ เป็นผู้ริเริ่มเกมนี้ เรื่องเล่ากล่าวว่า ความร้อนในฤดูร้อนทำให้การขว้างลูกโบว์ลิ่งขนาดใหญ่เหนื่อยล้า ผู้จัดการสนามจึงสั่งให้ดัดแปลงพินที่ชำรุดให้มีขนาดเล็กลงเพื่อรองรับลูกโบว์ลิ่งขนาดเล็ก เมื่อลูกค้าเห็นพินกระเด็นออกจากกันเมื่อกระทบกับลูกโบว์ลิ่ง ก็มีคนหนึ่งพูดว่ามันดูเหมือน "ฝูงเป็ดบิน" จึงเป็นที่มาของชื่อนี้

จากจุดเริ่มต้นในบัลติมอร์ กีฬาชนิดนี้ได้แพร่กระจายอย่างรวดเร็วไปตามชายฝั่งตะวันออก และพบฐานที่มั่นในวอชิงตัน ดี.ซี., คอนเนตทิคัต, โรดไอส์แลนด์ และแมสซาชูเซตส์ มันกลายเป็นกีฬาหลักของชนชั้นแรงงานที่ได้รับความนิยมเนื่องจากเข้าถึงง่ายและมีลักษณะทางสังคม

อุปกรณ์ที่ใช้: พินสำหรับสควอทและลูกบอล

อุปกรณ์นั้นดูเรียบง่ายอย่างน่าประหลาดใจ พินที่ใช้เล่นโบว์ลิ่งนั้นสั้นและอ้วนกว่าพินมาตรฐานมาก พินแบบดักพินมาตรฐานมีความสูงประมาณ 9 13/32 นิ้ว และมีส่วนท้องที่กว้างกว่าเมื่อเทียบกับความสูงอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเทียบกับพินแบบสิบพิน รูปทรงนี้ทำให้มีจุดศูนย์ถ่วงต่ำกว่า ทำให้ล้มยากกว่า

ลูกบอลมีลักษณะเป็นทรงกลมเรียบ ทำจากวัสดุสังเคราะห์ (เดิมทำจากยางหรือไม้) น้ำหนักประมาณ 3 ปอนด์ 6 ออนซ์ ถึง 3 ปอนด์ 12 ออนซ์ มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 4.75 ถึง 5 นิ้ว ใหญ่กว่าลูกซอฟต์บอลเล็กน้อย

เหตุใดจึงไม่มีรูสำหรับนิ้ว

หนึ่งในสิ่งแรกๆ ที่ผู้เล่นใหม่สังเกตเห็นคือ การไม่มีรูสำหรับนิ้วมือโบว์ลิ่งดั๊กพินในกีฬาโบว์ลิ่งนั้น ลูกบอลจะถูกถือด้วยมือเท่านั้น เนื่องจากลูกบอลมีขนาดเล็กพอที่จะโอบไว้ในฝ่ามือได้ จึงไม่จำเป็นต้องมีรูสำหรับนิ้ว และที่จริงแล้วอาจจะขัดขวางการปล่อยลูกด้วยซ้ำ การไม่มีรูทำให้ผู้เล่นต้องอาศัยการเคลื่อนไหวของข้อมือ การหมุนของนิ้ว และการปล่อยลูกอย่างนุ่มนวลเพื่อสร้างแรงหมุนและทิศทาง ซึ่งเปลี่ยนกลไกทางชีวภาพของการขว้างไปอย่างสิ้นเชิง โดยเปลี่ยนจุดสนใจจากแรงและแรงงัดที่ใช้ในการโบว์ลิ่งแบบสิบพิน ไปสู่ความละเอียดอ่อนและการสัมผัสอย่างแท้จริง

โบว์ลิ่งแบบ Duckpin, Ten-Pin และ Candlepin: ความแตกต่างที่สำคัญ

เมื่อพูดถึงโบว์ลิ่งลูกเล็ก มักจะเกิดความสับสนระหว่างดักพินกับแคนเดิลพิน ซึ่งเป็นโบว์ลิ่งอีกประเภทหนึ่งในนิวอิงแลนด์ อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างนั้นชัดเจน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเปรียบเทียบกันพินเป็ด vs พินสิบ-

การเปรียบเทียบแบบเคียงข้างกัน

-สิบพิน:ใช้ลูกบอลขนาด 14-16 ปอนด์ที่มีรูสำหรับนิ้ว และพินที่สูงและหนัก (ประมาณ 15 นิ้ว) ลูกบอลหนักกว่าพินมาก ทำให้เกิดเอฟเฟกต์ "ไถ"

-เข็มกลัดรูปเป็ด:ใช้ลูกบอลขนาดประมาณ 3.75 ปอนด์ที่ไม่มีรูและมีหมุดสำหรับยึด ลูกบอลมีขนาดใหญ่กว่าช่องว่างระหว่างหมุดเพียงเล็กน้อย

-เทียนปักหมุด:ใช้ลูกโบว์ลิ่งขนาดเล็กที่สุด (ประมาณ 2.4 ปอนด์) และพินทรงกระบอกสูงและบาง ที่สำคัญ ในโบว์ลิ่งแบบแคนเดิลพิน พินที่ล้มแล้ว ("ไม้ตาย") จะยังคงอยู่บนเลนเพื่อช่วยล้มพินที่ยังยืนอยู่ ในโบว์ลิ่งแบบดักพิน ไม้ตายจะถูกเก็บออกหลังจากโยนแต่ละครั้ง

เสียงและหลักฟิสิกส์ของการทำงานของเข็มหมุด

ฟิสิกส์ของโบว์ลิ่งดั๊กพินมันโหดร้าย ในโบว์ลิ่งแบบสิบพิน การตีลงหลุมอย่างแม่นยำจะถ่ายโอนพลังงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ลูกโบว์ลิ่งหนักจะพุ่งทะลุพิน และพินก็จะชนกันเอง ในโบว์ลิ่งแบบดักพิน ลูกโบว์ลิ่งเบากว่าน้ำหนักรวมของพินที่มันพยายามจะล้ม

เมื่อลูกโบว์ลิ่งแบบดักพินตกลงไปใน "ช่อง" (ช่องว่างระหว่างพินหมายเลข 1 และ 3 สำหรับคนถนัดขวา) พินมักจะกระเด็นออกไปเกินลูกโบว์ลิ่งสามารถหมุนได้โดยไม่ทำให้ลูกข้างเคียงล้ม หรือหมุนอยู่กับที่โดยไม่ทำให้ลูกข้างเคียงล้มลง นี่เรียกว่า "การสับ" เสียงที่ได้จะแตกต่างออกไป คือเสียง "แคล็ก-แคล็ก" ที่แหลมกว่าเสียง "โครมคราม" ดังลึกๆ เหมือนกับการตีโบว์ลิ่งแบบสิบพิน

ศักยภาพในการทำคะแนน

ความแตกต่างทางฟิสิกส์นี้ส่งผลให้มาตรฐานการให้คะแนนแตกต่างกันอย่างมาก ในโบว์ลิ่ง 10 พิน นักโบว์ลิ่งมืออาชีพทำคะแนนเฉลี่ยได้มากกว่า 220 คะแนน ในโบว์ลิ่ง 10 พินโบว์ลิ่งดั๊กพินโดยเฉลี่ยแล้ว คะแนนของมืออาชีพจะอยู่ที่ประมาณ 140 หรือ 150 คะแนน 100 ในโบว์ลิ่งแบบดักพินนั้นเทียบเท่ากับ 160 หรือ 170 ในโบว์ลิ่งแบบเท็นพิน คะแนนที่ต่ำกว่าไม่ได้หมายความว่าเล่นไม่ดี แต่เป็นเพราะการได้สไตรค์นั้นยากมาก และการเก็บสแปร์ก็ทำได้ยากเช่นกัน

กติกาการแข่งขัน: วิธีการนับคะแนน

ถ้าคุณเดินเข้าไปในซอย คุณจำเป็นต้องรู้ว่า...กฎกติกาโบว์ลิ่งดั๊กพินเพื่อหลีกเลี่ยงความสับสน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับจำนวนม้วนที่อนุญาต

กฎเฟรมสามลูก

ความแตกต่างที่สำคัญที่สุดจากโบว์ลิ่งสิบพินคือจำนวนครั้งในการโยนลูกต่อเฟรม ในโบว์ลิ่งสิบพิน คุณมีโอกาสสองครั้งในการล้มพินทั้งสิบตัว แต่ในโบว์ลิ่งดักพิน เนื่องจากโอกาสที่จะได้สไตรค์นั้นน้อยมาก และการเก็บพินที่เหลือ (ลีฟ) ก็ยากเช่นกัน ผู้เล่นจึงมีโอกาสโยนลูกได้สองครั้งลูกละสามลูกต่อเฟรม-

1.ลูกบอลลูกที่ 1:เป้าหมายของคุณคือการทำสไตรค์ หากพินทั้งหมดล้มลง ตาของคุณก็จะจบลง

2.ลูกบอลที่ 2:ถ้ายังมีพินเหลืออยู่ คุณต้องพยายามเก็บสแปร์ ถ้าเก็บได้หมด ตาของคุณก็จะจบลง

3.ลูกบอลลูกที่ 3:หากยังมีพินเหลืออยู่หลังจากโยนลูกบอลลูกที่สอง คุณจะต้องโยนลูกบอลลูกที่สามเพื่อล้มพินให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

ทำความเข้าใจเกี่ยวกับสไตรค์ สแปร์ และ 'กล่อง 10 ลูก'

สัญลักษณ์การให้คะแนนและวิธีการคำนวณคล้ายกับโบว์ลิ่งสิบพิน แต่ปรับให้เหมาะสมกับลูกที่สาม:

-โจมตี (X):ล้มพินทั้ง 10 ตัวในการโยนลูกแรก คะแนนคือ 10 บวกกับผลรวมของลูกที่โยนอีกสองลูกถัดไป

-สำรอง (/):ล้มพินที่เหลือทั้งหมดในการโยนลูกที่สอง คะแนนคือ 10 บวกกับพินจากการโยนลูกถัดไปหนึ่งลูกบอลกลิ้งไปแล้ว

-กล่องสิบ (10):เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นหากคุณล้มพินทั้งหมดโดยใช้ลูกบอลลูกที่สาม ต่างจากการได้สไตรค์หรือสแปร์ ไม่มีคะแนนโบนัส คุณจะได้รับ 10 คะแนนสำหรับเฟรมนั้นเท่านั้น

-กรอบเปิด:หากยังมีพินตั้งอยู่หลังจากโยนลูกบอลไปสามลูกแล้ว ให้คุณนำจำนวนพินทั้งหมดที่ล้มได้ไปบวกกับคะแนนของคุณ

การฟาวล์และมารยาทในเลน

เช่นเดียวกับกีฬาโบว์ลิ่งประเภทอื่นๆ การข้ามเส้นฟาวล์จะทำให้ได้คะแนนศูนย์สำหรับลูกนั้น มารยาทในการเล่นยังคงเหมือนเดิม คือ ห้ามโยนลูกเมื่อผู้เล่นในเลนข้างๆ กำลังเดินเข้าหาลูก และควรออกจากเลนเมื่อถึงตาของคุณแล้ว อย่างไรก็ตาม ความอดทนมีความสำคัญยิ่งกว่าในกีฬาโบว์ลิ่งแบบดักพิน เนื่องจากพินมีน้ำหนักเบากว่าและใช้เวลานานกว่าในการจัดเรียง หรือกว่าที่คนจัดเรียงพินจะเคลียร์พื้นที่

300 สิ่งที่ยากจะไขว่คว้า: ทำไมความสมบูรณ์แบบจึงเป็นไปไม่ได้

ในประวัติศาสตร์ของวงการกีฬา มีสถิติไม่กี่อย่างที่ยากจะทำลายได้เท่ากับสถิติการเล่นที่สมบูรณ์แบบในกีฬาโบว์ลิ่งดักพิน เพื่อทำความเข้าใจสถิติโบว์ลิ่งแบบดักพินเราต้องยอมรับความจริงที่น่าตกใจอย่างหนึ่ง:ยังไม่เคยมีเกมโบว์ลิ่งใดที่รับรองให้ทำคะแนน 300 แต้มได้อย่างสมบูรณ์แบบ

การวิเคราะห์สิ่งที่เป็นไปไม่ได้

ทำไม? ในกีฬาโบว์ลิ่งแบบสิบพิน ลูกโบว์ลิ่งมีขนาดใหญ่พอที่หากมันตกลงไปในหลุม เส้นรอบวงของลูกจะไปสัมผัสกับพินหมายเลข 1, 3, 5 และโดยปกติแล้วจะสัมผัสกับพินหมายเลข 9 (สำหรับคนถนัดขวา) มวลมหาศาลของมันทำให้เกิดผลกระทบแบบลูกโซ่

ในกีฬาโบว์ลิ่งแบบดักพิน ลูกโบว์ลิ่งมีขนาดเล็กพอที่จะลอดผ่านระหว่างพินหมายเลข 1 และ 3 ได้โดยไม่ล้มทั้งสองพิน หากมุมการโยนไม่แม่นยำถึงระดับมิลลิเมตร ยิ่งไปกว่านั้น การจะได้คะแนน 300 นั้น ผู้เล่นต้องโยนสไตรค์ติดต่อกัน 12 ครั้ง เนื่องจากเปอร์เซ็นต์การโยนสไตรค์ของนักโบว์ลิ่งดักพินที่เก่งที่สุดในโลกอยู่ที่ประมาณ 15-20% (เทียบกับ 60% ขึ้นไปในโบว์ลิ่งแบบสิบพิน) ดังนั้นโอกาสทางสถิติที่จะโยนสไตรค์ติดต่อกัน 12 ครั้งจึงน้อยมาก

การทบทวนสถิติโลก

การที่ไม่มีสถิติ 300 ไม่ได้หมายความว่าไม่มีการแสดงที่น่าทึ่งเกิดขึ้น สถิติโลกปัจจุบันสำหรับเกมที่ได้รับการรับรองสูงสุดคือ279ตั้งโดยพีท ซิกนอร์ จูเนียร์ในการแข่งขันที่สนาม T-Bowl ในเมืองนิววิงตัน รัฐคอนเนตทิคัต เมื่อปี 1992

เกมของซินญอร์เป็นตำนานอย่างแท้จริง เขาโยนสแปร์ได้ในเฟรมแรก ตามด้วยการโยนสไตรค์ในเฟรมที่ 2 ถึง 9 และในเฟรมที่ 10 เขาก็โยนสไตรค์เอาท์ นั่นหมายความว่าเขาโยนสไตรค์ได้ถึง 11 ครั้งติดต่อกันหลังจากเฟรมแรก หากเฟรมสำรองนั้นเป็นการตีที่แม่นยำ ประวัติศาสตร์คงถูกจารึกไว้แล้ว จนถึงทุกวันนี้ 279 ยังคงเป็นสุดยอดของทุกสิ่ง

นักกีฬาชื่อดังและตำนาน

สมาคมโบว์ลิ่งดักพินแห่งชาติ (NDBC) เป็นผู้รักษาประวัติศาสตร์ของกีฬาชนิดนี้ ตำนานอย่างเจฟฟ์ ไพล์ส ผู้ครองสถิติคะแนนสูงสุดสามเกม (655) และเจ้าของสถิติหญิงอย่างแจ็กกี้ โมบลีย์ ได้รับการยกย่องไม่เพียงเพราะคะแนนสูง แต่ยังรวมถึงความสม่ำเสมอในเกมที่ออกแบบมาเพื่อสร้างความหงุดหงิดด้วย

การฝึกฝนการขว้าง: เทคนิคเพื่อคะแนนสูง

คุณได้อ่านกฎแล้ว และคุณก็รู้ถึงโอกาสแล้ว ตอนนี้คุณต้องการเรียนรู้เพิ่มเติมวิธีการขว้างลูกดักพินได้ผลดีทีเดียว ลืมเทคนิคการเล่นโบว์ลิ่งแบบสิบพินไปได้เลย เพราะการเล่นโบว์ลิ่งแบบดักพินนั้นต้องการวิธีการที่แตกต่างออกไป

วิธีการจับลูกกอล์ฟ: วิธีจับลูกกอล์ฟที่ไม่มีรู

การจับไม้เป็นพื้นฐานสำคัญ เนื่องจากคุณไม่สามารถเกี่ยวลูกบอลโดยใช้การยกนิ้วแบบเดิมได้ คุณจึงต้องใช้ฝ่ามือจับลูกบอล

-ฝ่ามือแบน:วางลูกบอลไว้บนฝ่ามือของคุณ

-การแพร่กระจาย:กางนิ้วมือออกให้ทั่วพื้นผิวอย่างสบายๆ เพื่อความมั่นคง

-ข้อมือ:รักษาข้อมือให้มั่นคง ข้อมือที่อ่อนปวกเปียกจะทำให้ลูกบอลลื่นไถลหรือเบี่ยงเบนไปจากเป้าหมาย

วิธีการเข้าหาและจังหวะการเคลื่อนไหวเท้า

เนื่องจากลูกโบว์ลิ่งมีน้ำหนักเบา (ต่ำกว่า 4 ปอนด์) นักโบว์ลิ่งหลายคนจึงมักทำผิดพลาดโดยวิ่งไปที่เส้นแล้วโยนลูกด้วยแรงเท่ากับการขว้างเบสบอล ซึ่งเป็นความผิดพลาด ความเร็วที่มากเกินไปจะทำให้พินกระเด็นไปทั่วขึ้นแทนที่จะด้านข้างซึ่งจะช่วยลดโอกาสที่เข็มหมุดข้างเคียงจะหลุด

การเข้าหาลูกอย่างนุ่มนวลและควบคุมได้นั้นดีที่สุด นักโบว์ลิ่งส่วนใหญ่ใช้การเข้าหาแบบ 3, 4 หรือ 5 ก้าว คล้ายกับโบว์ลิ่ง แต่มีการเหวี่ยงที่กระชับกว่า กุญแจสำคัญคือจังหวะ คุณต้องการให้ลูกกลิ้งไปบนเลนอย่างราบรื่น ไม่ใช่กระดอน ลูกที่กระดอนจะสูญเสียพลังงานและทิศทาง

กลยุทธ์การยิงสำรอง: ความแม่นยำสำคัญกว่าพลัง

ในการปิงปองสิบพิน คุณมักจะสามารถตีลูกให้แยกออกได้ แต่ในการปิงปองแบบดักพิน ความแม่นยำเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

-การยิงข้ามเลน:ควรใช้มุมที่เหมาะสมเสมอ หากคุณกำลังจะโยนลูกไปที่พินหมายเลข 10 (ขวาสุด) ให้ยืนอยู่ทางด้านซ้ายสุดของทางเข้าและโยนข้ามเลน วิธีนี้จะช่วยเพิ่มระยะเผื่อความผิดพลาดได้

-ปัจจัย "ไม้":ต่างจากเกมพินบอลแบบแคนเดิลพิน ตรงที่ไม่มีไม้ตายช่วย คุณต้องตีให้โดนพินโดยตรง

-สปิน:การเรียนรู้ที่จะหมุนลูกบอลเล็กน้อย (การหมุนแกน) จะช่วยให้ลูกบอล "ผสม" กับพินได้ดีกว่าลูกบอลตรงๆ ซึ่งมักจะพุ่งผ่านพินไปอย่างรวดเร็ว

สถานที่เล่น: ค้นหาเลนเล่นใกล้บ้านคุณ

กีฬาโบว์ลิ่งแบบดักพินกำลังกลับมาได้รับความนิยมอีกครั้ง แม้ว่าสนามโบว์ลิ่งขนาดใหญ่สไตล์ยุคกลางศตวรรษจะหายากขึ้น แต่ก็มีสนามโบว์ลิ่งขนาดเล็กแบบบูติกเกิดขึ้นใหม่มากมาย

ป้อมปราการชายฝั่งตะวันออก

ถ้าคุณต้องการประสบการณ์ที่แท้จริงและได้รับการรับรอง คุณต้องมองหา "เข็มขัดดักพิน"

-แมริแลนด์:บัลติมอร์และเขตชานเมืองเป็นแหล่งกำเนิดทางจิตวิญญาณของกีฬาชนิดนี้ และยังคงเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันลีกที่ได้รับการรับรองจาก NDBC อยู่หลายแห่ง

-รัฐคอนเนตทิคัตและรัฐโรดไอส์แลนด์:รัฐเหล่านี้มีเส้นทางประวัติศาสตร์ที่เปิดใช้งานมานานหลายทศวรรษอยู่หนาแน่น

-รัฐเวอร์จิเนียและรัฐแมสซาชูเซตส์:คุณจะพบสนามเล่นดักพินได้บ้างในบริเวณนี้ แม้ว่ารัฐแมสซาชูเซตส์ส่วนใหญ่จะเป็นพื้นที่เล่นแคนเดิลพินก็ตาม

การเกิดขึ้นของ 'สโมสรสังคม' และบาร์-เคด

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เครือข่ายต่างๆ เช่นบริษัท พินส์ เมคานิคอล จำกัดและ "ชมรมสังคม" ต่างๆ ได้นำเลนโบว์ลิ่งแบบดักพินมาสู่เมืองต่างๆ เช่น แนชวิลล์ โคลัมบัส และอินเดียนาโพลิส โปรดสังเกตว่าหลายแห่งใช้ "หมุดตั้งสาย"(โดยใช้เชือกดึงพินกลับขึ้นมา) แทนที่จะเป็นเครื่องตั้งพินแบบกลไกที่ปล่อยให้พินตกลงมาอย่างอิสระแบบดั้งเดิม แม้ว่าผู้ที่ยึดมั่นในหลักการดั้งเดิมจะถกเถียงกันเรื่องหลักฟิสิกส์ของพินที่ใช้เชือก แต่สถานที่เหล่านี้เหมาะอย่างยิ่งสำหรับการแนะนำผู้เล่นใหม่ให้รู้จักกับเกมนี้"

ทรัพยากร

หากต้องการหาเลนที่ปฏิบัติตามกฎระเบียบอย่างเป็นทางการ แหล่งข้อมูลที่ดีที่สุดคือ...สภาโบว์ลิ่งดักพินแห่งชาติ (NDBC)เว็บไซต์นี้รวบรวมรายชื่อศูนย์ฝึกที่ได้รับการรับรองและทัวร์นาเมนต์ที่จะจัดขึ้นในอนาคต สำหรับผู้ที่พร้อมจะทดสอบฝีมือกับผู้เล่นที่ดีที่สุด

บทสรุป

กีฬาโบว์ลิ่งดักพินนั้นไม่ใช่แค่ "โบว์ลิ่งขนาดเล็ก" เท่านั้น แต่เป็นกีฬาที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน ที่ต้องใช้ความละเอียดอ่อน ความแม่นยำ และความอดทน แม้จะขาดเสียงดังสนั่นเหมือนโบว์ลิ่งสิบพิน แต่ก็มีกลยุทธ์ที่ลึกซึ้งซึ่งดึงดูดผู้เล่นมานานกว่าศตวรรษ ความจริงที่ว่ายังไม่มีใครทำคะแนนได้สมบูรณ์แบบยิ่งเพิ่มความลึกลับให้กับกีฬาชนิดนี้ ทำให้ผู้ที่ชื่นชอบยังคงกลับมาเล่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพื่อไล่ตามความฝันที่เป็นไปไม่ได้นั้น ไม่ว่าคุณจะต้องการเข้าร่วมลีกหรือเพียงแค่ต้องการสนุกสนานกับเพื่อน ๆ การทำความเข้าใจกลไกที่เป็นเอกลักษณ์และประวัติศาสตร์ของดักพินจะช่วยเพิ่มประสบการณ์ของคุณได้อย่างมาก หยิบลูกบอล เล็งไปที่หลุม และดูว่าคุณจะเอาชนะ "เป็ด" ได้หรือไม่

คำถามที่พบบ่อย

มีใครเคยทำคะแนน 300 ในกีฬาโบว์ลิ่งดักพินได้บ้างไหม?

ไม่ครับ ต่างจากโบว์ลิ่งสิบพิน โบว์ลิ่งดักพินยังไม่เคยทำคะแนน 300 แต้มเต็มอย่างเป็นทางการได้ในประวัติศาสตร์ เนื่องจากความยากลำบากในการทำสไตรค์ สถิติโลกปัจจุบันอยู่ที่ 279 แต้ม ทำไว้โดยพีท ซิกนอร์ จูเนียร์ ในปี 1992

อะไรคือความแตกต่างหลักระหว่างโบว์ลิ่งแบบดักพินและโบว์ลิ่งแบบเท็นพิน?

ความแตกต่างหลักๆ อยู่ที่อุปกรณ์และกติกา ดักพินใช้พินขนาดเล็กและเตี้ยกว่า และลูกบอลแบบถือด้วยมือที่ไม่มีรูนิ้ว นอกจากนี้ ผู้เล่นสามารถโยนได้สามครั้งต่อเฟรมในดักพิน ในขณะที่เท็นพินอนุญาตเพียงสองครั้ง

ทำไมจึงไม่มีรูสำหรับสอดนิ้วในลูกโบว์ลิ่งดั๊กพิน-

ลูกโบว์ลิ่งแบบดักพินมีขนาดเล็กพอ (เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 4.75 - 5 นิ้ว) ที่จะจับได้อย่างสบายในฝ่ามือ จึงไม่จำเป็นต้องมีรูสำหรับนิ้วเพื่อการจับยึด

โบว์ลิ่งดั๊กพินได้รับความนิยมมากที่สุดที่ไหน

กีฬาโบว์ลิ่งแบบดักพินได้รับความนิยมมากที่สุดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของสหรัฐอเมริกาและแถบมิดแอตแลนติก โดยเฉพาะในเมืองบัลติมอร์ รัฐแมริแลนด์ รวมถึงรัฐคอนเนตทิคัต โรดไอส์แลนด์ และแมสซาชูเซตส์